Deportacja to proces, umożliwiający usuniecie osoby z Wielkiej Brytanii i nie może legalnie wrócić. Uprawnienia do deportacji można znaleźć w sekcjach 3 i 5 Ustawy o imigracji z 1971 r. (IA 1971) oraz sekcjach 22–35 Ustawy o granicach Wielkiej Brytanii z 2007 r. (UKBA 2007).
Nakaz deportacji ma kilka skutków:
wymaga od podmiotu opuszczenia Wielkiej Brytanii
zezwala na ich zatrzymanie do czasu usunięcia
automatycznie unieważnia wszelkie zezwolenie na wjazd lub pozostanie – udzielone przed wydaniem nakazu deportacji lub w trakcie jego obowiązywania
zabrania podmiotowi ponownego wjazdu do Wielkiej Brytanii, chyba że i dopóki nie zostanie cofnięty
Proces deportacji należy odróżnić od procesu wydalenia administracyjnego
Świadomy wjazd do Wielkiej Brytanii z naruszeniem nakazu deportacji jest przestępstwem kryminalnym.
Jakie okoliczności mogą spowodować podjęcie decyzji o deportacji?
Nakaz deportacji może wydać Sekretarz Stanu Departamentu Spraw Wewnętrznych (SSHD), działający za pośrednictwem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, w następujących okolicznościach:
gdzie SSHD uważa deportacje osoby za „sprzyjające dobru publicznemu”
gdy sąd nakazuje wydalenie osoby, która ukończyła 17 lat, skazanej za przestępstwo zagrożone karą pozbawienia wolności, oraz
w przypadku gdy osoba jest małżonkiem, partnerem cywilnym lub dzieckiem poniżej 18 roku życia osoby, której nakazano deportację
UKBA 2007 idzie dalej i wprowadza ustawowe domniemanie, że deportacja „przestępcy zagranicznego” z definicji sprzyja dobru publicznemu. W takich przypadkach SSHD musi wydać nakaz deportacji, chyba że ma zastosowanie jeden z określonych ustawowych wyjątków. Nawet wtedy SSHD może nadal uznać, że deportacja sprzyja dobru publicznemu i przystąpić do wydania nakazu deportacji.
Termin „zagraniczny przestępca” jest zdefiniowany w UKBA 2007, s 32 jako osoba, która jest:
nie jest obywatelem brytyjskim i
został skazany w Wielkiej Brytanii za popełnienie przestępstwa i jest skazany na karę co najmniej 12 miesięcy pozbawienia wolności (warunek 1) lub
został skazany za szczególnie poważne przestępstwo i stanowi zagrożenie dla społeczności Wielkiej Brytanii (warunek 2)
UKBA 2007, s 32 obowiązuje tylko częściowo, co oznacza, że obecnie nie można powoływać się na warunek 2.
Wyrok, na który się powołano, musi trwać co najmniej 12 miesięcy i nie obejmuje wyroków w zawieszeniu ani wyroków następujących po sobie, które łącznie wynoszą 12 miesięcy. Obejmuje jednak karę pozbawienia wolności na czas nieoznaczony (pod warunkiem, że może on trwać do 12 miesięcy).
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych może wziąć pod uwagę zagraniczne wyroki skazujące przy rozważaniu, czy akcja deportacyjna jest właściwa. Informacje o wcześniejszych wyrokach skazujących mogą wyjść na jaw, gdy dana osoba zostanie aresztowana w Wielkiej Brytanii, a policja zażąda sprawdzenia zagranicznych rejestrów z Biura Rejestrów Karnych ACRO.
Kto podlega automatycznej deportacji?
Deportacja na podstawie przepisów UKBA 2007 jest określana przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych jako „deportacja automatyczna”. „Zagraniczni przestępcy” (zgodnie z definicją w UKBA 2007, s. 32) muszą zostać deportowani, chyba że podlegają jednemu z wyjątków określonych w UKBA 2007, s. 33. Zagraniczny przestępca objęty wyjątkiem jest zwolniony z systemu automatycznej deportacji.
Wyjątki ustawowe
Osoba może uniknąć automatycznej deportacji, jeżeli:
jej usunięcie stanowiłoby naruszenie Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (EKPC)
ich usunięcie stanowiłoby naruszenie Konwencji dotyczącej Uchodźców
SSHD uważa, że w dniu skazania mieli mniej niż 18 lat
usunięcie naruszyłoby ich prawa wynikające z Traktatów Wspólnoty Europejskiej
osoba podlega przepisom ustawy o ekstradycji z 2003 r.
osoba jest objęta nakazem leczenia szpitalnego lub opiekuńczego zgodnie z Ustawą o Zdrowiu Psychicznym 1983, s 37 lub innymi określonymi postanowieniami tej Ustawy
usunięcie byłoby sprzeczne z zobowiązaniami Wielkiej Brytanii wynikającymi z Konwencji Rady Europy w sprawie działań przeciwko handlowi ludźmi
Objęcie jednego z ustawowych wyjątków zapewnia jedynie zwolnienie z automatycznej deportacji. Jednak ci, którzy są objęci powyższymi wyjątkami, mogą nadal być rozważani do deportacji przez SSHD na podstawie przepisów IA 1971.
Deportacja a interes publiczny
W dniu 9 lipca 2012 r. zasady imigracyjne zostały poddane gruntownej rewizji. Deklarowanym celem Zasad imigracyjnych dotyczących deportacji było ustalenie jasnych kryteriów, w jaki sposób przestępczość jednostki wpłynie na jej zdolność do wjazdu lub pozostania w Wielkiej Brytanii.
IA 2014 i zmiany w Regułach Imigracyjnych określone w Oświadczeniu o zmianach w Regułach Imigracyjnych HC 532 kontynuowały proces próby określenia, gdzie leży interes publiczny w odniesieniu do rozpatrywania Artykułu 8 w sprawach o deportację.
IA 2014, s 19 dodał nową część 5A do NIAA 2002 zatytułowaną „Artykuł 8 EKPC: względy interesu publicznego”. Od 28 lipca 2014 r. część 5A ma zastosowanie do wszystkich spraw, w których sąd lub trybunał jest zobowiązany do ustalenia, czy orzeczenie na mocy Ustaw o imigracji narusza prawa osoby wynikające z art. 8. Artykuł 117A ust. 8 jest uzasadnione („kwestia interesu publicznego”), sąd musi wziąć pod uwagę czynniki określone w art. 117B oraz, w przypadku tych określonych jako „przestępcy zagraniczni”, dodatkowe czynniki określone w art. 117C. „Zagraniczny przestępca” jest zdefiniowany w sekcji 117D(2) jako osoba, która:
nie jest obywatelem brytyjskim
został skazany w Zjednoczonym Królestwie za przestępstwo, oraz
został skazany na co najmniej 12 miesięcy pozbawienia wolności lub
został skazany za przestępstwo, które spowodowało poważną krzywdę, lub
jest uporczywym przestępcą
Przestępczość: wytyczne w sprawie art. 8 EKPC stanowią, że „od uznania sekretarza stanu zależy, czy uważa, że przestępstwo wyrządziło poważną krzywdę” i będzie obejmowało przestępstwa, które wyrządziły ofierze poważną szkodę fizyczną lub psychiczną lub przyczynił się do powszechnego problemu, który powoduje poważne szkody dla społeczności lub społeczeństwa w ogóle. W szczególności, zgodnie z SSHD, wyrok skazujący za jedno lub więcej przestępstw związanych z przemocą, narkotykami lub przestępstwami seksualnymi będzie zwykle stanowił poważną krzywdę.
Względy interesu publicznego zgodnie z częścią 5A NIAA 2002
Część 5A NIAA 2002 stanowi obecnie tło, na którym należy rozpatrywać wszelkie twierdzenia, że deportacja naruszy Artykuł 8.
Sekcja 117C potwierdza, że deportacja zagranicznych przestępców leży w interesie publicznym (ss 1). Określa również następujące względy interesu publicznego w odniesieniu do zagranicznych przestępców:
im poważniejsze popełnione przestępstwo, tym większy interes publiczny w wydaleniu”
dla osób skazanych na karę pozbawienia wolności krótszą niż cztery lata, interes publiczny wymaga deportacji, chyba że ma zastosowanie wyjątek 1 lub wyjątek 2, oraz
dla osób skazanych na karę pozbawienia wolności cztery lata lub więcej interes publiczny wymaga deportacji, chyba że istnieją bardzo istotne okoliczności wykraczające poza te opisane w wyjątkach
Względy bardziej ogólnego interesu publicznego określone w sekcji 117B mają również zastosowanie do spraw o deportację.
Podsumowując, sekcja 117B stanowi, że w interesie publicznym jest, aby osoby, które chcą pozostać w Wielkiej Brytanii, potrafiły mówić po angielsku i były niezależne finansowo (artykuły 117B (2) i (3)) oraz że biorąc pod uwagę życie prywatne lub związek danej osoby z partnerem, niewielka waga powinna być przypisana w przypadku, gdy została ona ustalona, gdy dana osoba przebywała w Wielkiej Brytanii nielegalnie (sekcja 117B(4)). Podobnie niewielką wagę należy przywiązywać do życia prywatnego osoby, która została założona w czasie, gdy jej status imigracyjny był „niepewny” (sekcja 117B (5)). Jednakże Sąd Apelacyjny stwierdził w sprawie Rhuppiah przeciwko SSHD, że niezależność finansowa i umiejętność mówienia po angielsku były w najlepszym razie neutralnymi czynnikami w ocenie proporcjonalności na podstawie art. 8 w apelacjach o deportację.
Więcej informacji na temat Artykułu 8 w sprawach nie deportacyjnych można znaleźć w Uwagach praktycznych: Roszczenia imigracyjne na podstawie Artykułu 8.
Jak wskazano powyżej, w przypadku osób, które zostały skazane na mniej niż cztery lata pozbawienia wolności i są objęte „automatycznym” postępowaniem w sprawie deportacji i które starają się twierdzić, że ich deportacja naruszyłaby ich prawa wynikające z art. 8 EKPC, muszą spełnić albo wyjątek 1, albo Wyjątek 2.
Osoby, które zostały skazane na co najmniej cztery lata pozbawienia wolności i podlegają automatycznemu postępowaniu, nie mogą powoływać się na wyjątek 1 lub wyjątek 2. Zamiast tego muszą wykazać, że istnieją bardzo istotne okoliczności poza wyjątkami, które oznaczałyby, że ich deportacja nie była w interesie publicznym.
Wyjątek 1 od deportacji będzie miał zastosowanie, gdy:
[zagraniczny przestępca] przebywał legalnie w Zjednoczonym Królestwie przez większość swojego życia,
[zagraniczny przestępca] jest zintegrowany społecznie i kulturowo w Zjednoczonym Królestwie oraz
istniałyby bardzo znaczące przeszkody w integracji [zagranicznego przestępcy] z krajem, do którego [go] proponuje się deportację.
Wyjątek 2 od deportacji będzie miał zastosowanie, gdy:
[zagraniczny przestępca] ma rzeczywisty i trwały związek z uprawnionym partnerem lub rzeczywisty i trwały związek rodzicielski z kwalifikującym się dzieckiem, a skutek deportacji [zagranicznego przestępcy] na partnera lub dziecko byłby nadmiernie dotkliwy
W przypadku, gdy dana osoba zostaje skazana na mniej niż cztery lata, ale nie może spełnić wymogów Wyjątków, lub gdy zostaje skazana na co najmniej cztery lata i w związku z tym nie może polegać na Wyjątkach, osoba podejmująca decyzję musi rozważyć, czy istnieją „bardzo istotne okoliczności” zgodnie z 117C (6):
„W przypadku przestępcy zagranicznego, który został skazany na co najmniej cztery lata pozbawienia wolności, interes publiczny wymaga deportacji, chyba że istnieją bardzo istotne okoliczności, wykraczające poza te opisane w wyjątkach 1 i 2”
Znaczenie tych podrozdziałów było przedmiotem intensywnych i długotrwałych sporów sądowych.
MMT-SCHNEIDER - Piotr Schneider
Nasza specjalizacja to -
Obywatelstwo i Paszport dzięki programom inwestycyjnym w Turcji.
Program ten pozwala obcokrajowcom na zakup nieruchomości za minimum 400.000 USD
lub wniesienie kapitału zgodnie z określonymi przepisami i daje im tym samym
możliwość uzyskania obywatelstwa tureckiego.
Obywatelstwo i paszport Turecki dla całej rodziny w tym dzieci do 18-roku
życia.
Po 3 latach można nieruchomość/nieruchomości sprzedać o obywatelstwo i paszport
zostają na całe życie.
Obywatelstwo i paszport Turecki zostaje wydany w 40 dni od zakupu
nieruchomości.
Oferujemy też w innych krajach obywatelstwo i paszport w cenie od 100.000 USD.
BLOG , KSIĘGARNIA , FACEBOOK , TWITTER , TikTok , YUTUBE , INSTAGRAM , LENTO , FACEBOOK
Obywatelstwo w 40 dni >>KLIKNIJ<<
Obywatelstwo w 29 krajach >>KLIKNIJ<<
Nieruchomości oferowane Turcja >> KLIKNIJ<<
Grupa WhatsApp - Grupa Telegram